انباشت بحران‌های ریز و درشت و عمیق و گسترده در جامعه ایران به تشدید موج پدیده‌های نزاع، خشونت، قتل، سرقت، خیانت، خودکشی، آدم‌ربایی، کودک‌آزاری، اختلاس، فساد و فروپاشی اخلاقی منجر شده است. رشد آمار خودکشی از جمله این آسیب‌های اجتماعی در ایران است که معلول نادیده گرفته شدن تاثیر پیوستگی ترک‌های معیشتی و روانی و اجتماعی بر پیکر جامعه و فرد است.

گزارش‌ها نشان می‌دهد مشکلات اقتصادی، تورم و بیکاری در افزایش آمار خودکشی در جامعه ایران نقش دارند اما تاکنون اقدام‌های موثری برای مقابله با این پدیده صورت نگرفته است.

آن‌طور که برخی داده‌ها نشان می‌دهد، بین سال‌های ۱۳۹۸ تا ۱۳۹۹ دست‌کم ۴۱ هزار نفر در ایران اقدام به خودکشی کرده‌اند که به طور میانگین، ۲۶.۵ درصد آن‌ها به مرگ فرد منتهی شده است.

حسن موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران، این آمار‌ها را «مولود بحران‌های مختلف» معرفی می‌کند که بیکاری و انواع فشار‌های روانی و اقتصادی از جمله زمینه‌های آن به شمار می‌روند.

موسوی چلک درباره ارتباط خودکشی‌های معیشتی با ناامنی شغلی در ایران می‌گوید: «کف حقوق کارگران با خط فقر و تورم تناسبی ندارد و باید منتظر تبعات این ناهمخوانی‌ها هم بود.»

خودکشی ۲۳ کارگر به دلیل فقر، طلب مزدی، تعدیل و اخراج از محل کار در کمتر از یک سال از نتایج تاسف‌بار چنین وضعیتی است که به نظر می‌رسد چندان مورد توجه و اعتنای مقام‌های جمهوری اسلامی نیست.

روزنامه اعتماد در شماره روز پنجشنبه ۱۵ دی خود، با اعلام این آمار، گزارش کرد که این کارگران از ابتدای سال ۱۴۰۱ تا هشتم دی و طی ۲۸۳ روز اقدام به خودکشی کرده‌اند.

استان ایلام با پنج مورد، کهگیلویه‌ و‌ بویراحمد، خوزستان و کرمانشاه هر یک با سه مورد، فارس با دو مورد و استان‌های آذربایجان غربی، قزوین، گیلان، گلستان، کرمان، خراسان رضوی و سمنان هر کدام با یک مورد، در صدر این خودکشی‌ها اعلام شده‌اند.

تمام این کارگران مرد و کارگر پیمانکاری یا روزمزد و با قراردادهای موقت و امنیت شغلی ناپایدار بوده‌اند.

از مجموع این خودکشی‌ها، ۱۱ مورد به دلیل اخراج از محل کار، ممنوع‌الورود شدن به محل کار، تنبیه و توبیخ انضباطی با تهدید به اخراج و پنج مورد هم به دلیل فقر و بیکاری بوده است. دلیل چهار مورد از خودکشی‌ها مشکلات معیشتی ناشی از معوقات مزدی اعلام شده است.

نتایج سایر بررسی‌ها هم نشان می‌دهد که اغلب این کارگران ساکنان استان‌هایی بوده‌اند که شاخص فلاکت در آن‌ها بالاتر از میانگین کشوری است.

خودکشی در حال حاضر به بحرانی اجتماعی و فردی در جامعه ایران تبدیل شده‌اند و سند ملی پیشگیری از خودکشی که بهمن‌ ۱۳۹۹ منتشر شد، از رشد قابل‌ملاحظه آمار خودکشی در ایران طی یک دوره ۱۰ ساله خبر می‌دهد؛ به طوری که طی ۱۱ سال، حدود ۶۰ درصد به آمار اقدام به خودکشی در ایران افزوده شده است.

به اعتقاد کارشناسان، امروز با گسترش دامنه پدیده خودکشی در ایران، این موضوع به وجهی عیان در جامعه تبدیل شده است. شیب رشد خودکشی روز‌به‌روز تندتر از قبل می‌شود و سالانه جمعیت بیشتری از گروه‌های سنی مختلف را در معرض انتخاب گزینه «اقدام به خودکشی» قرار می‌دهد. آمارها نشان می‌دهد هر سال پنج درصد از مردم بیشتر از قبل در مقابل بحران‌های رو‌به‌گسترش جامعه ایران، به خودکشی روی می‌آورند.

هشدارهای سال‌های گذشته درباره رشد آسیب‌های اجتماعی در ایران، با فراگیرتر شدن دامنه فقر در جامعه به مرزهای خطرناک‌تری رسیده است.

اگر شما یا یکی از نزدیکان‌تان به خودکشی فکر می‌کنید؛ با شماره‌ تلفن‌های اورژانس اجتماعی در ایران ۱۲۳، در افغانستان ۱۱۹ و در آمریکا و کانادا ۹۱۱ تماس بگیرید.